Nauka chodzenia na smyczy 28 stycznia 2012

oranżada

-Pora nauczyć chodzić się na smyczy - powiedziałam do małej szopki która
bawiła się żółtą piłeczką. Podeszłam do niej trzymając w ręku smycz i szelki.
Lusia nie zwróciła najmniejszej uwagi na szelki za to smycz zrobiła na niej wrażenie. Gryzła ją z wielkim zapałem jakby wiedziała, że tym razem nie będziemy się bawić tak jak zwykle. Chciała się pewnie sznura niedobrego pozbyć ale na jej nieszczęście był wykonany z bardzo mocnego tworzywa.
Wyglądała na bardzo niezadowoloną podczas zakładania szelek i zapinania smyczy. Spróbowała się wyślizgnąć z szelek ale szelki idealnie przylegały do jej szopkowego ciała. Podjęła drugą próbę a kiedy to nie zadziałało przestała i prawdopodobnie stwierdziła, że te całe szelki nie są jednak takie okropne.
Kiedy zapinałam smycz Lusia trzymała w łapkach smętne resztki starego miśka.
Pociągnęłam ją lekko dając jej znać, że teraz powinna się ruszyć.
Mała szopka ruszyła trochę się ociągając i zapierając łapkami ale po paru kółkach w okół pokoju zrozumiała, że smycz i szelki nie są takie złe.
Pomocny okazał się także kawałek biszkopta.
Kiedy Lusia już jako tako chodziła na smyczy czyli nie uciekała na boki, nie zapierała się łapkami i tak dalej tylko całkiem grzecznie szła za mną,
odpięłam jej smycz i zdjęłam szelki co bardzo ją ucieszyło.
Lusia od razu pobiegła w stronę swojej ulubionej (w tym tygodniu) zabawki czyli plastikowej butelce po wodzie i zaczęła nią przeraźliwie trzeszczeć. Ja tym czasem poszłam odłożyć smycz i szelki.